Wijze lessen van Max
Ik hoor je denken, Max? Wie is Max nu weer? En wat moet ik van hem leren?
Nou Max is onze hond… 50 kilo Berner Sennen die enorm van knuffelen houdt.
Kun je daar wat van leren? Nou ik zeker wel…
Ik heb hem de afgelopen tijd eens wat vaker geobserveerd en de vertaalslag gemaakt. En een aantal ‘wijze lessen van Max’ deel ik langs deze weg graag met je:
- Het is soms goed om lekker even nix te doen, te chillen, gewoon te liggen en te luieren.
Wij staan zo vaak ‘aan’, dat het denk ik goed zou zijn om wat vaker even echt niets te doen. Is het reclame tijdens een film (ja, ik kijk nog af en toe een film op tv, lekker antiek), dan pak ik als eerste mijn telefoon. Waarom? Nou om even lekker dom door mijn social media heen te scrollen. En levert dat wat op? Nee, eigenlijk helemaal niets want tussen de ene reclame en de volgende gebeurt er echt niet zo veel. Waarom niet gewoon even niets? Nou dat voelt dus blijkbaar wat onwennig, dat niets doen.
Ik denk dat ik dit toch wat meer ga oefenen.
- Als je behoefte hebt aan support, dan mag je daar gewoon om vragen. Dat is niet gek, het helpt je alleen maar door lastige momenten heen.
Dus als wij op vakantie, met Max, door een heel druk Frans stadje lopen. Dan vraagt Max. Of we de riem kort willen houden en hem op die manier kunnen ondersteunen in wat de bedoeling is. Dat wij deze keer de weg bepalen in plaats van dat hij overal rond snuffelt en op ieder mens en dier reageert omdat dat een potentieel speel- of knuffelmaatje is.
Soms is die steun / die structuur / die leidraad gewoon super fijn.
En op andere momenten gewoon lekker vrij in de natuur rondrennen.
- Last van iets wat gebeurt is? Schud het van je af.
Max doet dat letterlijk. Hij schudt zijn lijf om de spanning of het enthousiasme van de momenten er voor kwijt te raken. Een korte reset die maakt dat hij daarna weer verder kan, zonder nog last te hebben van dat wat was.
Dat talent heb ik nog niet zo onder de knie. Ik kan lang blijven nadenken over iets wat gebeurd is. Waarom deed diegene wat hij deed? Waarom was de reactie zoals die was? Wat gebeurde er in die situatie? Heb ik het wel goed gedaan? Had het niet beter gekund?
En dat gedraai in mijn hoofd, die constante gedachtenstroom, ik ben er nog niet heel vaak echt heel veel wijzer van geworden.
Soms zijn dingen / mensen / gebeurtenissen niet te volgen, niet te begrijpen omdat ze nou eenmaal niet bij mijn systeem horen maar bij het systeem van een ander.
En dan is dat afschudden dus helemaal niet zo’n gek idee. Weglopen van de plek waar je zat of stond, even iets anders gaan doen, even bewegen, een ander liedje luisteren… eigenlijk zijn het allemaal synoniemen van dat geschud van Max.
- Keep trying
Dingen lukken niet altijd meteen een eerste keer. ‘Trucjes’ als zit en lig, krijg je niet aangeleerd met 1 keer oefenen. Dat kost tijd, en herhaling. En als je opgeeft lukt het nooit, als je blijft proberen vaak wel.
Dus op vakantie hadden we een loopbrug over een riviertje, van plankjes, met gaten er tussen, met een reling om je aan vast te houden.
Max zag dat anders… geen reling om aan vast te houden. Geen zicht op zijn eigen achterpoten onder het lopen en gapende gaten tussen plankjes met daar beneden het geraas van de rivier. Rete spannend dus.
En ook geen must dat hij er overheen ging, maar onder het mom van ‘als je het niet probeert dan weet je het niet’, boden we hem de optie om het te proberen.
En spannend, dat was het. Zodra het tussen de gapende gaten veranderde van grond in water, dacht Max ‘mij niet gezien, ik draai om’.
Maar de dag er na, wel weer proberen, toch weer een trede verder. Zelf toch weer naar het bruggetje willen. En heeft hij de overkant gehaald? Nee, zeker niet, verre van dat… maar hij gaf niet op en verlegde zijn grens iedere dag een heel klein beetje.
- In het moment
Als we gaan wandelen, dan is Max altijd veel meer ‘in het moment’ dan dat wij dat zijn. Wij checken nog eens onze telefoon omdat we een ingeving krijgen, zetten een koptelefoon op met een leuk muziekje of zijn met onze gedachten al bij de volgende taak voor het werk.
Max niet… Max snuffelt rond naar nieuwe geurtjes, verwondert zich over eenden die weg vliegen vanaf het water, Max rent, Max vertraagt, communiceert met andere honden, vraagt knuffels aan hun baasjes.
Hij is er... met al zijn aandacht. Hoe lekker is dat?
- Blij worden van dingen
Als Max iets leuk vindt, dan is hij ook oprecht blij. Dan heeft hij voorpret, is hij uitgelaten, springt ie als een dolle in het rond en weet hij van enthousiasme niet wat hij met zichzelf aan moet.
En zie dan die 50 kilo maar eens in bedwang te houden. Dat geeft af en toe best leuke taferelen, met name voor toeschouwers…
Zo heb ik met Max een speurcursus gedaan. Nog niet tot op het niveau dat hij op het vliegveld als drugshond aan de slag kan, maar Max vindt het echt super leuk om te doen: mensen opsporen, voorwerpen vinden… zijn neus draait overuren.
En hij is er ook goed in. Dat maakt denk ik dat hij zo blij is iedere week als we zijn tas inpakken om naar de cursus te gaan.
En, een mooi bijkomend effect, het is ook nog eens enorm goed voor het zelfvertrouwen van onze Max. Dingen doen die je leuk vindt en waar je goed in bent, maakt dat je zelfvertrouwen groeit en dat je plezier hebt wat je doet.
En er zijn vast nog meer levenslessen te bedenken van Max, maar ik denk ik dat ik me op dit setje maar eens ga focussen de komende tijd. Ik denk dat het daar beter van wordt…