Wat zeg je?

Het klinkt zo simpel he… luisteren naar een ander en dan pas reageren. Maar ik vind het af en toe verbazingwekkend hoe het gesteld is met onze luister-skills. 

We lijken vaak veel meer gebrand op praten dan op luisteren. En daar kwam ik pas wel een mooie quote over tegen:

Als je praat, herhaal je wat je al weet, wanneer je luistert zou je wel eens wat nieuws kunnen leren

Helemaal waar natuurlijk, maar toch hebben we die enorme drive om ons verhaal te delen. Als de ander iets vertelt wat herkenbaar is, dan wil je ook jouw voorbeeld aandragen. Als je het ergens niet mee eens bent, dan wil je dat aangeven. Als je een tip voor de ander hebt, wil je graag meteen inspringen. Als de ander om hulp vraagt, beginnen we vaak al te rennen voordat we de hele vraag hebben gehoord.
Allemaal voorbeelden waarin we niet ECHT aan het luisteren zijn. We luisteren om zelf weer onze beurt kunnen pakken.

Hoe vaak neem jij echt de tijd voor iemand? Vraag je door op wat er verteld wordt? Ben je geïnteresseerd om meer te weten te komen over de ander? Ik denk dat het stiekem heel erg tegenvalt…