Let it go, let it go
Iedereen kent de film wel, toch? En het deuntje… blijft zo lekker hangen. Bij mij is het een beetje een terugkerend mantra in mijn hoofd. Want ik ben er niet zo goed in…. in loslaten.
Ik val makkelijk in de valkuil van ‘oude koeien uit de sloot’, omdat ik dan terug denk aan iets van eerder, als er wat gebeurt. Het is dan niet om te zeuren over wat er eerder gebeurde, maar om mijn punt duidelijk te maken. Maar ja, niet persé de handigste methode daarvoor.
En ook ben ik erg goed in het dood-analyseren van dingen, waar ik toch niet aan uit kan komen. Lekker doorgaan in zo’n cirkel waar geen einde aan komt.
Verder wil ik het liefste altijd snappen wat er gebeurt en waarom mensen doen zoals ze doen, maar dat kan helemaal niet altijd. Soms omdat ‘mijn hoofd’ nou eenmaal niet hetzelfde werkt als het hoofd van de ander, maar soms ook omdat mensen nu eenmaal echt hele andere motieven hebben dan ik. Of andere normen en waarden.
En als ik iets fout zie gaan (potentieel), dan spring ik er het liefste al meteen op in, om te voorkomen dat… Onder het mom van ‘dan help ik toch’. Maar ik weet ondertussen heel goed het verschil tussen helpen (oké) en redden (niet zo oké). En het probleem van een ander, hoef ik natuurlijk niet mijn probleem te maken.
En als ik merk dat ik weer zo’n momentje heb, dan probeer ik nu steeds dit liedje. Dus in plaats van doodanalyseren, onsnap-bare dingen willen snappen en het redden van mensen of situaties die niet gered willen worden, laat ik nu Anna en Elsa steeds door mijn hoofd galmen. Met van die lekkere enorm valse uithalen er in. Heerlijk…
En werkt dat altijd? Nee joh, zeker niet. Maar soms ook wel. Ik zorg er op zo’n moment in ieder geval voor dat ik me bewust ben van wat er gebeurt. En daarmee kies ik ook mijn manier van reageren, die dan vaak net wat anders is dan hetgeen mijn instinct me op dat moment ingeeft. Dus doorgaan kan ook als ik de ander niet snap, als er een mismatch is met mijn normen en waarden, of als dat betekent dat de ander uiteindelijk zijn zelf gecreëerde probleem op zijn eigen nek ziet belanden.