Jump
Ik kom het vaak tegen hoor. En ik snap het ook zeker wel. Iedereen heeft er denk ik wel eens last van, in meer of mindere mate… Je weet dat je de stap eigenlijk wel wilt maken, de sprong wel wilt wagen… Maar iets lijkt je tegen te houden.
Het is je hele systeem wat je dan probeert tegen te houden. Want dat zorgt er het liefste voor dat je in je veilige cocoon kan blijven zitten. Niet dat die misschien altijd zo tof is, maar je weet in ieder geval wat je hebt en wat je niet hebt.
Hoe stoer is het dan dat mensen wel die stap zetten. Naar bijvoorbeeld een nieuwe functie of baan. Met alle risico’s van dien. Maar zijn die risico’s ook wel zo groot?
Want als je helemaal op je plek zat en dit nog wel tot je pensioen ging doen, dan zou je de neiging niet hebben om te gaan springen. Dus blijkbaar knaagde er al iets. Dus dan is de keuze eigenlijk (even wat uitvergroot) tussen ongelukkig blijven zitten waar je zit (omdat je dan maar dat vaste contract hebt en weet hoe je dagen gaan zijn), of het risico lopen dat het allemaal beter wordt. Of niet, waarmee je dan weer de keuze hebt om opnieuw voor jezelf te kiezen: You win some, or you learn some…
En wat ik dan altijd gaaf vind, dat iemand, in zijn of haar twijfel, die twijfel met mij deelt. Dat we het samen kunnen hebben over dat wat er aan interne dialoog is, de haken en de ogen, maar zeker ook de kansen die het biedt (want de nadelen, die weet dat stemmetje in je hoofd je al lang te vertellen). En ja, dat het spannend is om een avontuur tegemoet te gaan, maar dat er eigenlijk vaak alleen maar win-scenario’s zijn. Wordt het namelijk niet wat je wilt, dan heb je geleerd over wat niet bij je past en zal je volgende keuze wellicht de betere zijn.
I get up
Van Halen
And nothing get’s me down
—————
Might as well jump,
Go ahead an’ jump